DOWN UNDER

Vanmorgen ontwaakte ik met op de radio het wereldschokkende nieuws dat er geen Belgische in de finale van de Australian Open zal staan. Na een belabberde eerste set, gigantisch verloren tegen Mauresmo, gaf ook Henin op in de tweede set. Mevrouw had, och arme, maagpijn gekregen de nacht van tevoren. Geef toe dat na de opgave van Clijsters, heeft dat kind zwakke benen zeg, laat deze Grand Slam toch een kater na. Enkele dagen geleden blokletterden de kranten nog 'een Belgische finale ?'. Nu : Niets !

Kom, niets is weer te weinig. Kim Clijsters staat op nr. 1 van de ranking en dat is toch mooi meegenomen.

Voor mij is één ding duidelijk : door een aantal topsport te bedrijven pleegden beide dames duidelijk roofbouw op hun lichaam. Sporten is gezond, maar ook op dat niveau ?

Dit weekend staat ook het wereldkampioenschap veldrijden op het programma. Ook daar is er een voorbeeld van een topsporter die van de hemel terug op de aarde terechtkwam. Volgens de media komt Bart Wellens echter weer stilletjes aan in de hemel. Benieuwd hoe het met zijn maatje Nijs zal lopen (en rijden) de volgende jaren.

Laat mij dan maar stilletjes petanque spelen. Geen topsport (voor ons toch niet) maar zeker een dosis gezonde ontspanning en beweging. Enkele cijfers : een speelveld is ongeveer 10 m lang. Je speelt met twee ballen naar 13 punten. Dit gedurende 3 spelletjes. Laten wij uitgaan van gemiddeld 10 speelbeurten per speler. Voor elke speelbeurt ga je het terrein verkennen. Dit wil zeggen dat je per spelletje een afstand van 1,2 km aflegt om te spelen alleen. Voeg daarbij een korte training voor elke match en je zit aan 2 km minimum. Omdat je tussendoor ook niet stilzit mag je daar gerust nog 500 m aan toevoegen. Je komt dan uit aan 2,5 km per wedstrijd. Doe je dit 3 maal per week (wat een normaal gemiddelde is), dan wandel je die week met petanquen alleen 7,5 km. Op jaarbasis (een gemiddelde van 40 weken) wil dit zeggen : 300 km !

Ik herhaal : geen topsport, maar toch een mooi aantal km (en tijd) beweging.