Selma Hayek mag er best wezen. Tot nu toe zag ik die mooie dame alleen maar in de 'Mexi-can' filmen naast Antonio Banderas. Blijkbaar mocht ze daar alleen maar mooi zijn. Onlangs, ik was weer eens aan het zappen, zag ik haar echter in een totaal andere rol. In de rol van Frida Kahlo, een bioptic over het leven van deze bisexuele schilderes uit Mexico City. Een zeer levendige film over een kreupele kunstenaar die het onderste uit de levenskan wil halen. De film zit vol surrealistische beelden die ondersteund worden door suggestieve muziek. Die overigens op zich al de moeite waard is.

De scene die mij het meeste bij blijft is die waarop zij, in gips verpakt, op haar bed ligt en haar vader vertelt : 'Nu ben ik nog een blok aan je been, maar ik hoop om later een zelfstandige kreupele te worden.'

Waar ik echter meer van verwachtte was, gezien de revolutionaire toon in het verhaal, het verschijnen van Trotski. Maar misschien is dit een verhaal apart.

Deze film uit 2002, geregisseerd door Julie Taymor (van o.a. Titus) is een echte aanrader. Het onderwerp spreekt blijkbaar niet veel mensen aan. Ook hier telt het gezegde 'onbekend is onbemind'. Heb je tijd, huur of koop de DVD of video en bekijk hem.

Oh ja, haar partner uit de 'Mexi-can of Mexi-cannot' filmen Antonio Banderas komt ook even om het hoekje kijken in een klein bijrolletje.