SALAAM ALYIKUM

Ook een goede dag ! Gisteravond terug thuis gekomen uit Egypte. Een beetje ziekjes door de 'vloek van de farao'. Dit ondanks alle maatregelen in acht genomen te hebben toch de laatste nacht. Gevolg : 's morgens slapjes en met knikkende knieën in het vliegtuig. Een half etmaal slapen en een goede Belgische pil hebben me er toch grotendeels overheen geholpen.

De reis was in een woord PRACHTIG ! Iedereen kent de Egyptische cultuur min of meer, maar als je voor de tempels e.d. staat, gaat er toch iets door je heen. Met een beetje fantasie zie je zo de farao's, hun tempeldienaars en alle mogelijke andere oud-egyptenaren voor je. Het is gewoon fantastisch wat die mensen gemaakt hebben voor hun goden. Gelukkig was er voldoende zand om al dat moois te bewaren voor de toekomst want ik vraag mij af of dit ook zo zou geweest zijn moest alles open en bloot gebleven zijn. Zouden dan de stenen niet gebruikt geweest zijn om andere huizen (of monumenten) te bouwen ? Zou het verweer dan niet groter geweest zijn ?

Enfin, je zal één van volgende dagen wel in mijn fotoalbum zien dat het de moeite waard is.

De reisformule, all inclusive, cruise op de Nijl, is volgens mij ideaal. Een goede boot. Wil je het zelf ook doen, reis dan met Jetair op de Magic Nile Regent. Héél vriendelijk personeel, goed eten, voldoende animatie, voldoende kabine ruimte. Voor ons was het telkens wel wat gedrum. Dit vanwege de grote van onze groep (31 mensen). Sommige van onze bewoners zijn wat trager en moeten extra voorzichtig zijn op bijv. loopbruggen. Toch ging dit telkens vrij vlot, ook door de extra hulp van het boordpersoneel.

Met hulp moet je echter oppassen in Egypte. Iedereen is heel gedienstig en wil alles voor je doen, spontaan. Na het hulpmoment komt het echter : baksjiesj ? Méér dan een verwachting voor een fooi. Een gesprek met een gids verklaarde dit : Arabieren, want dat zijn Egyptenaren ook, geven je een klein 'geschenk' in de vorm van hulp. Er word dan verwacht dat de ontvanger ook een klein geschenk geeft. Liefst in de vorm van geld, liever euro dan Egyptische ponden.

De gids, door Jetair toegewezen aan Vlamingen, mocht ook tellen ! Tarek (spreek uit als Tariek, met de klemtoon op de laatste lettergreep) was er één uit de duizend. De dag van tevoren wist hij pas dat er een grote groep gehandicapten bij was. Hij wist dan ook helemaal niet wat hij kon verwachten. Op onze eerste uitstap al liet hij blijken uit het goede hout gesneden te zijn. Hij paste zich volledig aan ons aan en had daarmee direct het hart gestolen van onze bewoners.

Hij ontpopte zich als een echte allround man waar je alles aan kon vragen.

De uitstappen waren knap ! Van Karnak tot Luxor, Aswan en omgeving, Kitchener Island, de vallei der koninginnen, enfin alles was tof ! Later hierover veel meer. Ik moet eerst alles zelf verwerken om hierover iets zinvol te kunnen schrijven.

Wat mij momenteel het meeste bijblijft is de rit met een koets door Luxor. Je vertrekt aan de boot en rijd door het moderne Luxor aan de Nijl naar de oude 'kernstad'. Door smalle straatjes waar de verkopers op straat zitten, waar allerlei te koop aangeboden word. Waar je bijna geen toeristen ziet, buiten de koetsen dan. Je ziet kleine kinderen die spontaan 'Hallo' roepen en blij zijn als je antwoord. Daarnaast zie je kleine kinderen bedelen om geld. Zij wagen hun leven door op millimeters van de rijdende koetsen te lopen. Op een bepaald moment sloeg een koetsier zo'n kindje weg met zijn zweep. Voor mij was dit een kleine cultuur schok.

Onze mannen (en vrouwen) waren ook geweldig. Eigenlijk zijn het echte toeristen. Door hun spontaniteit wisten zij zowel de andere reizigers als het boordpersoneel voor zich te winnen. Wat natuurlijk ook iets zegt over die mensen. Ik had hierover even een flashback : als je op reis bent met kinderen leg je blijkbaar ook gemakkelijker contact met anderen. Met onze mannen is dit net hetzelfde.

Wat me over het boordpersoneel bijblijft is de hierarchie aan boord. Een aantal 'managers' zorgt ervoor dat alles tot in de puntjes gesmeerd loopt. 'No problem' is op alles hun toverwoord. En het was echt telkens no problem ! Soms was ik wel verwonderd over de manier waarop de 'managers' hun personeel afsnauwden en uitkaferden. Blijkt echter dat zij de eersten zijn die kunnen gaan als er iets mis gaat. Dus hun controle over de hen toegewezen taak was intens. Met als gevolg dat de boot er heel de dag opgepoetst uit zag.

Ik weet zeker : ik ga terug ! Om nog intenser te genieten van Egypte.

Later meer.