VOOR EEN OUDE VRIEND

Leed spreekt uit je ogen, oude vriend,
Al verstop je het met veel bravoure.
Smart staat rond je mond, oude vriend,
een grimas kan dit niet verhelen.
Pijn ligt op je gelaat, oude vriend,
je kan dit niet maskeren.

Verdriet beperkt je denken, oude vriend,
In een keurslijf van gedachten gevangen.
Opstandigheid raast door je lichaam, oude vriend,
uit zoveel onbegrip geboren.
Zovele vragen die je niet kan stellen, oude vriend,
antwoorden die je nooit of nooit zal krijgen.

Woorden kroppen in je keel, oude vriend,
knijpen zilte tranen op je wangen.
Tijd heelt ook voor jou je wonden, oude vriend,
kruipt hoop uit een verscholen hokje.
Droefheid word niet vergeten, oude vriend,
maar ver en diep verborgen.